Данышпан Абай
бір ғасырдан аса уақыт бұрын: «Адамның адамшылдығы жақсы ұстаздан», «Ұстаздық
еткен жалықпас, үйретуден балаға» деген. Осы екі сөзден ұрпақ тәрбиесіндегі
ұстаздың ерекше орнын аңғару қиын
болмаса керек.
Жалпы
«Ұстаз-ұлы мамандық» деген ұғым бар. Бірақ ұстаздық мамандықтан әлдеқайда биік тұр. Біз ұлыларды ұстаз
санаймыз. Оларды өмірге мирек келетін тума талант дейміз. Ендеше алғашқы еңбек
жолын мұғалімдіктен бастап, бар саналы ғұмырын жас ұрпаққа арнаған тума талант
нағыз ұстаздардың да ұлылар қатарына қосудың еш артықтығы жоқ. Бұлай деуімнің
тағы бір себебі бар. Сол ұлылардың өзі ұстаздардыңалдынан өтетіндігі, мектепке
тарыдай болып келіп, таудай болып шығатындығы. Бұған текті жанжардың: «Мені оқытқан еді, ұстазым болатын» деп
именіп иілетін, ізет көрсетіп, құрметттейтінін қосыңызшы. Иә, «инемен құдық
қазғандай, «мұндай дәрежеге жетудің бір ғана жолы бар. Ол – білім-білікті
ерінбейтін еңбекке ұштастыру, ол – ұрпақ тағдырына адалдық таныту. Олардың
бойына біліммен қатар отаншылдық рухты дарыту, тәлім-тәрбиенің қайнар
бұлағынан дәйім сусындауыы, имандылық, мейірім, адамгершілік, адалдық шуағын
себу, ізгілікке жетілеу – осының бәрін оқытудың озық үлгілерімен жалғастыру.
Бұл жүзден жүйріктердің, сегіз қырлы бір сырлылардың қолынан келеді десек,
өзгелер соған талпынса, ұстаз ұлағатты, мұғалім шапағатты
болмақ.